باران

گــفتـی که به احــترام دل باران, باش
بـاران شـــدم و به روی گـل بـاریدم

گفــتـی که بـبـــوس روی نـیلوفـر را
از عـشــق تو گونه های او بوســیدم

گفـتی که سـتاره شو دلی روشن کن
من هــمـــچو گــل ســـتاره ها تـابیدم

گفتـی که بـرای باغ دل پیـچک باش
بر یاســــمـن نـــگاه تـــو پــیـــچــیدم

گــفتی که بـرای لــحظه ای دریا شو
دریــا شدم و تـــورا به ســـاحل دیدم

گفتی که بیا و لحظه ای مجنون باش
مجــنون شــدم و ز دوریــت نالیــــدم

گفــتی که شـکوفه کن به فصل پاییز
گـــُـــل دادم و با تــرنمــــت رویــیدم

گفتـی که بــــیا و از وفـــایت بـــگذر
از لـــهجه بـــی وفـــایـــیت رنـــجیدم

گفـــتم که بـــهانه ات برایــم کافیست
مـــعنای لـــطیف عـــشق را فهــمیدم

دل نوشت های من به یار قدیمی...